Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Geïrriteerd reden wij vorige week van Uden naar Wilbertoord. Door wegwerkzaamheden moesten we namelijk een omweg maken. We gingen ons zoontje wegbrengen, zodat we zelf een avondje uit konden gaan. Mijn vrouw had zin om te dansen op de popmuziek uit de jaren dat wij nog (bijna) wekelijks naar de Kobus in Zeeland gingen. Die muziek werd gedraaid in De Pul in Uden tijdens het derde Altooooh!-feestje.
De wereld is niet zwart-wit en alleen grijs voor de depressieven. Door alles alleen maar te benaderen in goed en fout missen we de nuance, de kleur in ons bestaan. Onze voorouders hebben zwaar geleden om onze samenleving op te bouwen. Diversiteit werd ooit omarmt, maar nu meer dan ooit moet alles hetzelfde.
In het laatje van het bureautje van mijn zoontje in groep 3 ligt een kleurboek van ‘Rupsje Nooitgenoeg’. Het lijkt tekenend voor de situatie in het basisonderwijs. Hoewel de nieuwe regering 430 miljoen euro uittrekt om de werkdruk te verlagen, dreigen de leerkrachten opnieuw met acties. De onderwijzers voelen zich vast gesteund door de ouders van hun leerlingen. Immers 83 procent steunde op donderdag 5 oktober de staking op de Dag van de Leraar.
Als ik me lekker voel dan schijnen anderen zich niet prettig bij mij te voelen. Ik zit op zo’n moment in een soort van manie. Ik ben druk, zit vol ideeën en voel me onoverwinnelijk. Tegelijkertijd weet ik dat ik het moment ten volste moet proberen te beleven, want het gaat zo weer voorbij.
Elk mens is uniek; althans met die boodschap ben ik opgevoed. Toch lijkt het er tegenwoordig vooral op dat iedereen gelijk moet zijn en zich gelijk moet gedragen. Er wordt van alles aangedaan om van iedereen een eenheidsworst te maken. En zeg je worst dan zeg je HEMA. In de strijd om genderneutraliteit heeft deze typische Hollandse winkelketen een nieuw hoofdstuk toegevoegd: de kids-afdeling, die de aparte afdelingen voor jongens en meisjes samenvoegt.