Een verslaggever van een lokale omroep in Landerd verweet mij onlangs ‘egomarketing’. Hij had vermoedelijk de intentie mij te beledigen, maar ik aanvaard het als een geuzennaam; Zoals Ajax-supporters zich ‘Joden’ laten noemen en PSV-supporters ‘boeren’. De interviewer laat mij zien op de goede weg te zijn.
Journalisten moeten actief inzetten op ‘personal branding’ alleen zo kunnen ze een markt opbouwen. Te lang heb ik die noodzaak niet ingezien. Ik zie de opmerking van de lokale omroepverslaggever dan ook eerder als een compliment dan een belediging; Al had de ‘lokalo’ waarschijnlijk het laatste voor ogen. Ik wens hem een nieuwe bril toe om zijn blik te zuiveren.
Ten tijde van mijn grootste journalistieke successen, correctie mijn hoogste inkomen, werkte ik onder de naam ‘Laat Ze Maar Praten’. Dit is niet echt bevorderlijk geweest voor mijn vindbaarheid. Momenteel gebruik ik mijn eigen naam: Jolwin.nl; Of zo je wilt Jolwin Dobbelsteen. Goed vindbaar, direct benaderbaar, toegerust met een luisterend oor en even respectvol als dat de ander mij tegemoet treedt.
Vooralsnog werpt mijn egomarketing nog allerminst vruchten af. Ik Twitter me de ziekte, ik zit op Facebook, doe wat op LinkedIn en schrijf volop persberichten. Mijn radioshow op SkyLineRTV draagt mijn naam: Jolwin.nl (al staat deze nog altijd niet op de hopeloos verouderde site), ik verzorg presentaties (soms tegen sterk gereduceerd tarief) en maak promotiefilmpjes voor bedrijven; dit alles om naam op te bouwen.
Ik zit niet stil, maar ben mijn levensweg aan het bestraten. Zonder bekendheid is er voor mij in de mediabranche geen toekomst (en in de gemeenteraad geen zetel) Ik zet mijn persoontje dus niet in de schijnwerpers vanwege mijn ijdelheid, maar als bittere noodzaak om te overleven. Ik zou met mijn talenten al lang een mooi inkomen moeten hebben, met werkzekerheid en voldoende aanzien. Ben ik hiermee een egoïst of toch een realist. Zonder beweging, geen vooruitgang en zonder actie, geen reactie.
De interviewer in kwestie is een aardrijkskunde leraar, die liever journalist was geworden. Als hij stukjes schrijft is er voor de lezer geen doorkomen aan. Als interviewer is hij wel op de hoogte, maar gaat hij echt kritische vragen uit de weg. De man heeft veel in zijn mars, maar laat er verdomd weinig van zien. Jammer, dat hij dit minderwaardigheidscomplex op anderen projecteert in plaats van uit te gaan van zijn eigen kracht. Hij zou er een leuker mens van worden.
En misschien, heel misschien zou ik dan ook zijn ego willen strelen door zijn naam te noemen. Maar voor nu ga ik er vanuit dat hij liever niet aan ‘egomarketing’ doet. Vraag ik me nog wel af waarom hij dan (onbetaald) met zijn kop op de televisie wil komen?