Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Als je niet doodgaat dan word je jarig. Eigenlijk is een verjaardag dus helemaal niet bijzonder. Toch vind ik dat je geboortedag gevierd moet worden; niet om stil te staan bij het ouder worden, maar om stil te staan bij het leven: jouw leven!
Heesche filmliefhebbers werden maandagavond weggehouden bij cultureel centrum De Pas vanwege de drukte van protestanten en/of relschoppers. De film die geprogrammeerd stond was ‘Far from the madding crowd’, dat betekent ironisch genoeg ‘ver van de drukte’. En ver (genoeg) van die drukte heb ik me weer zitten ergeren aan de schreeuwende, scheldende en vooral rellende minderheid.
“Als morgen de dijken breken dan willen wij ook opgevangen worden”, deze uitspraak is van Mart (24). Hij ik kandidaat in het EO-programma: ‘Rot op naar je eigen land’. In dit programma reizen zes twintigers van Nederland naar het Midden-Oosten. Ze volgen de omgekeerde vluchtelingenroute. De uitspraak van Mart zette mij aan het denken.
Er hoeft geen allochtoon negatief in het nieuws te komen of Geert Wilders geeft een reactie. De media hoeven er niet eens om te vragen. En zijn mening haalt ook alle krantenkolommen en actualiteitenrubrieken. Als zijn aanhangers met vuurwerk gaan gooien, tegen hekken trappen of een bepaald soort groet brengen dan zwijgt de Limburgse onheilsprofeet.
“Hij zegt tenminste waar het op staat” of “Hij durft het wel te zeggen”, met zulke woorden verdedigt de ‘gewone’ man zijn afkeer van al het vreemde. De meesten durven het namelijk zelf ook niet hardop te zeggen. Wat mij verbaast is dat de stap naar geweld sneller is gezet dan dat het woord wordt gesproken.
Het lezen van de krant leidt doorgaans tot het verpesten van je humeur. Echter: vanochtend begon mijn dag goed met de opening van De Volkskrant: “Gemeenten willen bijstand versoepelen.” Ik dacht fijn, eindelijk realiteitszin. Hulde voor Amsterdam, Eindhoven & Nijmegen. En als ik het artikel slechts voor tweederde gelezen zou hebben dan was ik nu nog vrolijk.