Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Ik verzucht met enige regelmaat: ‘In welke wereld leef ik toch?’ Het hoeft dan niet eens zo te zijn dat ik me erger aan het leed dat wij elkaar aandoen. Niet dat ik mij dat koud laat, maar soms ben ik gewoon zo murw – afgestompt – dat het niet binnenkomt. Ik bedoel dat de wereld gewoon te snel voor mij gaat.
Het vormen van een nieuwe gemeente moet niet een uitvloeisel zijn van een politiekidee, maar een wens vanuit de samenleving. Ondernemers, instellingen, verenigingen en inwoners moeten zich kunnen herkennen in het verleggen van de grenzen, zodat er een nieuwe eenheid ontstaat. De Maashorst kan een verbindende factor zijn tussen Uden, Landerd & Bernheze.
De nabestaanden van de 144 passagiers van het met opzet gecrashte GermanWingsvliegtuig zijn kwaad over een rouwadvertentie van de familie van de copiloot. De ouders en broer bedanken diegenen die, ondanks de verschrikkelijke daad, de familie tot steun zijn geweest. En dat schiet de nabestaanden van de slachtoffers in het verkeerde keelgat. Ik snap hun woede, maar ik heb tegelijkertijd begrip voor de nabestaanden van copiloot Andreas Lubitz.
Op de uitslag van het Oekraïnereferendum van aanstaande woensdag is geen peil te trekken, lees ik zojuist in het Brabants Dagblad. Om eerlijk te zijn weet ik ook nog niet wat, maar vooral of ik moet gaan stemmen. Ik heb niet om dit referendum gevraagd.