Vitaal of vereist beroep?

De vitale beroepen staan momenteel volop in de belangstelling. Ik ga daarom nu oog hebben voor mensen met werk waarvoor niet geklapt wordt. Sterker nog van wie het zelfvertrouwen ernstig wordt aangetast, omdat ze niet vitaal worden gevonden.

Natuurlijk nodig ik mensen met een vitaal beroep van harte uit om te luisteren, maar deze overpeinzing is niet voor jullie. Daarmee wil ik overigens niks afdoen aan het belangrijke werk dat jullie verzetten. Of dat nou is met het verzorgen van de gehandicapten, ouderen of zieken in de zorg, of doordat je onze voedselvoorziening in stand houdt op het land, in de fabriek, het distributiecentrum, de vrachtwagen of de supermarkt, of dat je onze veiligheid waarborgt bij de brandweer of de politie. En dan heb je ook nog de mediamensen die ons dagelijks op de hoogte houden van de crisis. Allen zijn aangemerkt als vitaal.

Ik ben blij met hen. Maar ik ben ook blij met het bedrijf dat mijn kozijnen komt vervangen, zodat ik niet meer iedere vijf jaar de schilder hoef te laten komen. Ook ga ik graag gekleed over straat en drink ik met plezier speciaal biertjes. Daarnaast moet er gebouwd worden om iedereen een dak boven het hoofd te bieden, ook zij die wel een vitaal beroep hebben. En dan zijn er nog zoveel beroepen, die misschien nu niet vereist zijn, maar uiteindelijk wel nodig om het evenwicht te bewaren.

Door het onderscheid in vitale en niet vitale beroepen is er een tweedeling ontstaan. Het is alsof iedereen die geen vitaal beroep heeft er niet toe doet. Zo voel ik mezelf ontzettend overbodig, want ik draai slechts plaatjes voorzien van slappe praatjes bij een lokaal radiostation. Toch draag ik, in gezonde tijden, bij aan de bekendheid van evenementen, films, optredens en voorstellingen. Iets wat nu niet vereist is, maar in zekere zin wel vitaal. Daarbij ben ik, volgens mijn vrouw, nu thuis vereist om mijn zoontje te helpen met zijn schoolwerk.

De overheid had onderscheid moeten maken tussen in coronatijd vereiste en niet vereiste beroepen. Alleen zou iedereen van wie nu het beroep is aangemerkt als vitaal zich dan realiseren dat de overheid dan eigenlijk zegt: jij moet doorwerken en het risico lopen dat je ziek wordt, omdat wij met de luxe baantjes willen blijven leven. Je wordt, zeg maar opgeofferd.

Je zult maar vakkenvuller, verpleegster of vuilnisman zijn. Je wordt altijd al onderbetaald en moet nu ook nog eens in de vuurlinie van het coronavirus staan.

Ik dacht dus: Heb je eigenlijk niet pas echt een vitaal beroep, als je werk hebt waarbij je in deze tijd niet ziek wordt? En mochten er zijn, die vinden dat jouw baan er niet toe doet dan geldt zeker: (Laat Ze Maar Praten).

van dik hout – werken aan het wonder