Geboren in Nijmegen, maar mijn hele leven niet verder gekomen dan mijn woonplaats Zeeland. Ik houd van cabaret, popmuziek, arthouse film, lekker eten, een goed biertje en mijn vrouw en zoon. Werken is nodig om de geneugten des levens te kunnen betalen. Ik ben geschoold radiomaker en ongeschoold G.E.K., oftewel Goedaardig, Eerlijk en Kritisch. Ik probeer mensen gelijkwaardig tegemoet te treden. Ik leef in het hier en nu en probeer te genieten van de momenten die ik onderweg tegenkom.
Ik zou zeggen: “Zwaai naar mij als je me ziet en ik zal terug zwaaien”.
Het lijkt wel of er een verbod bestaat op geluk. Het ging met mij de laatste week best goed. Tenminste, dat dacht ik. Ik durfde me zelfs een beetje gelukkig te voelen. Dit uitspreken kan ik beter laten, heb ik gemerkt. De ander voelt zich dan namelijk geroepen dit te ontkrachten.
Ik heb heel hard zitten huilen na het zien van de film: ‘I, Daniel Blake’. Hoewel ik er vooraf al op bedacht was dat ik het een zware film zou vinden, overviel het verdriet me toch. Het was de herkenning die me diep heeft geraakt.
Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt. Met deze zin citeren Acda & De Munnik in ‘Laat me slapen’ een zin uit John Lennons ‘Beautiful Boy’. Ik heb altijd met bewondering gekeken naar mensen die hun leven – met succes – wisten te plannen. De door mij gecreëerde toekomstdroom heeft mij eind 2010 opgebroken. Ik dreigde op te geven, omdat ik niet kon opgeven.
Ik ben helemaal klaar voor het Bekende-Nederlanderschap. Ik heb namelijk een stalker. Ik vind het een unieke prestatie voor een columnist met 217 volgers op Twitter (@LZMP) en 75 paginalikes op Facebook(@laatzemaarpraten). Niet echt een schokkend aantal, maar blijkbaar genoeg om anoniem gebeld te worden.
Ik ben blij dat de feestdagen weer achter ons liggen. Niet dat ik niet genoten heb van de gezelligheid, het lekkere eten, het cabaret en de Top 2000. Het probleem is dat ik elk jaar eindig met een stevige verkoudheid en een aanval van migraine. De hoofdpijn en het ophoesten van gele snot horen inmiddels net zo bij de jaarwisseling als aftellen, oliebollen en vuurwerk.
Het lijkt wel of er een verbod bestaat op geluk. Het ging met mij de laatste week best goed. Tenminste, dat dacht ik. Ik durfde me zelfs een beetje gelukkig te voelen. Dit uitspreken kan ik beter laten, heb ik gemerkt. De ander voelt zich dan namelijk geroepen dit te ontkrachten.
Ik heb heel hard zitten huilen na het zien van de film: ‘I, Daniel Blake’. Hoewel ik er vooraf al op bedacht was dat ik het een zware film zou vinden, overviel het verdriet me toch. Het was de herkenning die me diep heeft geraakt.
Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt. Met deze zin citeren Acda & De Munnik in ‘Laat me slapen’ een zin uit John Lennons ‘Beautiful Boy’. Ik heb altijd met bewondering gekeken naar mensen die hun leven – met succes – wisten te plannen. De door mij gecreëerde toekomstdroom heeft mij eind 2010 opgebroken. Ik dreigde op te geven, omdat ik niet kon opgeven.
Ik ben helemaal klaar voor het Bekende-Nederlanderschap. Ik heb namelijk een stalker. Ik vind het een unieke prestatie voor een columnist met 217 volgers op Twitter (@LZMP) en 75 paginalikes op Facebook(@laatzemaarpraten). Niet echt een schokkend aantal, maar blijkbaar genoeg om anoniem gebeld te worden.
Van porno tot premier. Ik wil hier graag een lans breken voor Ancilla van de Leest. Of kan ik beter zeggen: “Ik wil mijn lans voor haar breken,” gezien de opwinding die zij in haar vorige carrière als fetisjmodel Ancilla Tilia bij mij heeft veroorzaakt. Inmiddels is zij de hoedster van onze privacy als lijsttrekker van de Piratenpartij.
Ik ben blij dat de feestdagen weer achter ons liggen. Niet dat ik niet genoten heb van de gezelligheid, het lekkere eten, het cabaret en de Top 2000. Het probleem is dat ik elk jaar eindig met een stevige verkoudheid en een aanval van migraine. De hoofdpijn en het ophoesten van gele snot horen inmiddels net zo bij de jaarwisseling als aftellen, oliebollen en vuurwerk.