Ik herinner niet wanneer ik voor het laatst zo ontzettend gehuild heb als dat ik afgelopen vrijdag heb gehuild om jou. En ik ken je niet eens. Toch grijpt jouw zelfverkozen dood mij ontzettend aan. Je was pas 17 jaar.Podcast: Play in new window
Subscribe: RSS
In het laatje van het bureautje van mijn zoontje in groep 3 ligt een kleurboek van ‘Rupsje Nooitgenoeg’. Het lijkt tekenend voor de situatie in het basisonderwijs. Hoewel de nieuwe regering 430 miljoen euro uittrekt om de werkdruk te verlagen, dreigen de leerkrachten opnieuw met acties. De onderwijzers voelen zich vast gesteund door de ouders van hun leerlingen. Immers 83 procent steunde op donderdag 5 oktober de staking op de Dag van de Leraar.
Een droom ging onlangs in vervulling. De vraag is wel of het een jongens- of een meisjesdroom was; of zouden veel jongens er stiekem ook van dromen?
Het passend onderwijs heb ik vanuit mijn opleiding tot leraar Nederlands (tweedegraads) eerder dit schooljaar onder de loep moeten nemen. De keuzebeperking voor speciaal onderwijs leidt tot problemen, dat stelt de Nationale Onderwijs Gids vandaag. Ook de regionale kranten schreven hier vandaag over. Ik schreef over het afschaffen van het rugzakje en de invoering van het passend onderwijs het volgende betoog:
We verstaan elkaar, maar begrijpen elkaar niet. Dat leverde vandaag een prachtig gastcollege op. Niemand dacht aan een ‘smos’ toen Bert en Thomas ons inwijdde in de Vlaamse taal, maar ik weet zeker dat we er vanaf nu graag een nuttigen.