Ik voel me een Peter Russo; eenzaam, vol goede bedoelingen en verlangend naar macht, maar steevast de verkeerde keuzes makend. Goed, ik bezoek geen prostituees en ben niet verslaafd aan drank & drugs; al valt op mijn bierconsumptie wel wat aan te merken (waardoor ik nu probeer te vasten). Peter Russo was de onfortuinlijke ‘congressman’, die in het eerste seizoen van House of Cards gouverneur wilde worden.
Het rogge wordt al lang niet meer gemaaid met een berhaak en een zicht. Toch schijnt de politiek in Landerd niet te willen beseffen dat ansichten vervagen. Rond de verkiezingen in 2014 zagen de partijen nog de noodzaak van opschaling, maar nu de vooruitgang zich met Uden aandient gaan de hakken in het zand.
Als vrijwilliger kun je overal terecht. Sommigen, laat ik ze naïevelingen noemen, denken dat zulk werk tot een echte betrekking leidt. Ik vind mezelf allerminst cynisch en eerder realistisch als ik concludeer: “Wederkerigheid ontmoet je alleen als de ander iets van je wil, maar is dat dan nog wederkerigheid?” Toegegeven met zo’n vraagteken is het niet een keiharde conclusie, maar wel iets om volgens mij over na te denken.
De situatie in onze samenleving is explosief. De onderhuidse onvrede toont zich als een brandend lont, waarvan je niet weet in welk kruitvat het terecht komt. Op rechts lijkt de fragmentatiebom al ontploft in splinterpartijen. In Buitenhof klonk zondag (4 december) weer de roep om een links blok als tegenwicht voor PVV en VVD. Die linkse samenwerking is mijns inziens een potentiële clusterbom.
Rekent de bakker voor u ook een andere prijs vanwege uw inkomen? En krijgt u bij de supermarkt een vermogenstoeslag of juist een voedselbankkorting? Heeft de tandarts verschillende inkomenstarieven voor het plaatsen van een kroon? Betaalt u in het openbaar vervoer meer voor dezelfde stoel dan uw medereiziger op basis van uw salaris? Ik dacht het niet, hè?