Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Ik blaf als een afghaan,
Een arrestatieteam van zes man sterk dwong een, in een zwart pak en witte blouse gehesen, gewapende man van negentien jaar op de vloer van de NOS-Journaalstudio. De vragen over de beveiliging van het mediapark zijn niet van de lucht. Toch is er niets nieuws onder de zon.
Ik heb me zojuist helemaal in het nieuw gestoken. Dat wil zeggen: Ik heb een nieuwe outfit, maar het is wel tweedehands kleding. Voor deze toekomstige overheidsdienaar ligt namelijk geen uniform klaar; zou trouwens wel weer een ander licht werpen op de term: “Schooluniform”.
Zoals de meeste bands worden herinnert door één album, acteurs van één film en schilders van één schilderij, zo worden schrijvers herinnert vanwege één boek. Oorlogswinter is het boek waarvan we Jan Terlouw kennen, maar als je Koning van Katoren leest, leer je Jan Terlouw kennen. Ik ben ervan overtuigd dat dit, in 1972 met de Gouden Griffel bekroonde boek belangrijker is voor de mens Jan Terlouw dan Oorlogswinter.
Stef Bos is levensgevaarlijk. Ik wil dan ook dat zijn muziek voorzien wordt van waarschuwingsstickers. Al was het maar om mensen met een depressie te waarschuwen voor zijn hartverscheurende teksten. Ze komen keihard binnen en stemmen verdrietig. Het is dus niet zo dat Stef Bos nu moet vrezen voor zijn leven, tenzij hij net zo depressief is als zijn teksten, maar ik geloof dat, dat wel meevalt.