De bijna 17-jarige Noa Pothoven uit Arnhem wil dood. Ze heeft anorexia en is depressief. Aangezien ze niet in aanmerking komt voor sterfhulp probeert ze het zelf met enige regelmaat. Ik las haar verhaal in de ‘app’ van mijn regionale krant. En ik voelde mij miskend. Ik ben 23 jaar ouder en ik wil ook een podium voor mijn depressie.
Podcast: Play in new window
Subscribe: RSS
Als ik ergens depressief van zou worden dan is het wel Sinterklaas.
Het lukt me niet. Niet op eigen kracht tenminste. Ik ben dan ook niet sterk, maar tot nu toe wel sterk genoeg. Al heb ik daarbij wel hulp nodig. Praten is niet voldoende of het moet zijn dat ik onvoldoende praat. En dus slik ik clomipramine. Nu de dosis is verhoogd voel ik me weer stukken beter. Gelukkig.
De oplossing van mijn depressie zit in slechts vier letters. Ik hoef eigenlijk alleen maar van het woordje NIET verlost te worden. Hoe groot kan een problemen van vier letters nou zijn?
Een man die het gemeentehuis van Lingewaard in Bemmel ramt met een auto is verward. Een persoon die insteekt op willekeurige mensen is verward. Iemand die met een vrachtwagen inrijd op mensen, die is verward en iemand die een afscheidsbrief stuurt aan zijn collega’s, omdat hij eruit wil stappen, die is verward. Alleen mogen wij deze mensen van Onno Hoes geen verwarde personen noemen.